'Tumor' bleek siliconen

Wat een schok om op jullie site te komen maar ook weer wat een verademing. Zit het al de hele dag uit te stellen om me voor te stellen aan jullie, gewoon omdat het ook zo nieuw is allemaal, maar ik weet mezelf nu echt geen raad meer.

Het is een heel complex verhaal en weet ook niet wat er wel en niet genoemd mag worden hier. Ik ben dus Sabrina 31 jaar woon samen en moeder van een zoontje van 5 jaar.

In januari 2001 heb ik mijn borsten laten vergroten, alles via de zorgverzekering vergoed gekregen i.v.m. geen borstontwikkeling.

Dit werd in het ziekenhuis gedaan. Ik weet niet welke implantaten er zijn ingebracht, maar in het verslag staat een geruwde Silastic mammaprothese van 300 cc?

Al direct was ik er niet helemaal tevreden mee, mijn tepelposities waren echt veel te hoog. Na controle gaf de pc aan dat het allemaal nog moest gaan vormen en dat alles goed zou komen te zitten. In november van dat jaar (10 maanden na de operatie) ben ik weer teruggegaan. Ik was nog niet tevreden en het bleek alleen maar erger te worden. Ik kon geen gewone BH dragen omdat mijn tepels dan boven mijn BH rand uit kwamen. Op zich had ik er niet echt pijn aan, maar mooi was het zeker niet.

De pc gaf aan dat het mogelijk een gevolg kon zijn van een littekenvorming rondom de protheses. (In het verslag stond dat het kon komen door een te lage plaatsing van de protheses tijdens de operatie. Zijn fout dus bleek achteraf.)

We gingen voor een nieuwe operatie. Na het verwijderen zou ik 6 maanden een rustperiode moeten houden voor het terugplaatsen van nieuwe protheses, dit om de holtes weer kleiner te laten groeien en dan een hogere positie te maken. Ik werd op een wachtlijst gezet en zou vanzelf worden opgeroepen voor de nieuwe operatie.

Ik kreeg een adres mee waar ze BH protheses op maat konden maken, maar eerst moest ik van die zachte dragen omdat ik grote littekens had onder mijn borsten. Dit kwam dus door de verwijdering dat de littekens ineens 3x zo groot waren als toen ze net waren geplaatst. Hij kon ze er anders niet uitkrijgen???

Wat voelde ik me afschuwelijk lelijk zeg. Ik was toen net 20 jaar en had zolang gewacht op mooie borsten en dan moesten ze er gewoon weer uit.

In die 6 maanden was ik vooral boos geworden op de PC (kon natuurlijk altijd iets gebeuren en dat was ook vooraf besproken). Maar goed, als 19 jarige toentertijd dacht ik alleen maar aan het mooie ervan en dacht: ja, ja, ja, het zal allemaal wel. Ik wil ze, ik wil ze, ik wil ze.... naïef misschien?

Maar het maakte me boos dat deze man gewoon zomaar kon opereren en daarna zegt dat hij de holtes te diep had gemaakt, net alsof het de normaalste gang van zaken is.

Ik wilde niet meer door deze man geopereerd worden voor het terugplaatsen van de protheses. Via de zorgverzekeraar ben ik toen terecht gekomen bij een privékliniek en daar goed geholpen door een andere PC. Hij koos voor hele andere protheses en was echt geschokt over de voorgaande operaties. Noem hem maar even PC 2 voor een beetje duidelijkheid.

In maart 2003 (geen 6 maanden maar 16 maanden later) plaatste hij de McGhan 410 ST-MM 320g.

Eerst had ik ronde en nu dus druppelvormige. Dit was echt een verbetering in het begin dan.... je voelt het al aankomen ze begonnen dus weer langzaam te zakken in de eerder gemaakte holtes, die blijkbaar nog niet geheel goed waren hersteld. Dus na weer 15 maanden werd ik voor de 4de keer geopereerd. Geen verwijdering maar een littekencorrectie; de oude holte werd dichtgemaakt door fixatie van de buiklap aan de ribben, zodat de protheses hier niet meer door konden zakken. Er werd in totaal 6 cm huid per borst verwijderd en inderdaad de vorm van mijn borsten waren eindelijk een beetje normaal, maar toch nog altijd die iets te hoge tepelpositie. Maar goed, dit hoefde niet zichtbaar te zijn met een hogere beha.

Dit was dus een deel van mijn verhaal. Ik weet dat het erg lang is, maar ik weet het ook niet anders uit te leggen, deze 4 operaties.

Een aantal weken geleden voelden ik een hard knobbeltje in mijn rechter borst die ook steeds iets groter bleek te worden. Ik had steeds hoge koorts in de avond, ontzettende hoofdpijn en moe. Ik ben naar de huisarts gegaan en werd meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo.

Daar zat ik dan in de wachtkamer, tussen vrouwen die in mijn ogen allemaal borstkanker hadden en allemaal een pruik droegen en nog meer. Ja, er gaat van alles door je heen op zo'n moment.

Ik gaf aan dat ik protheses had en dat ik had gehoord dat je dan geen mammografie mocht maken. Dat was mij eens verteld namelijk, maar de arts keek me echt zo aan van; wat weet jij er nou van? Ik liet het dus maar gaan... Oei wat een pijn deed dat en dan vooral mijn rechterborst.

Ze konden er niets op zien, dus gelijk door naar de echo omdat het wel voelbaar was. Lig je dan in die stoel, zegt de radioloog ineens, ik zie gelukkig geen tumor in uw borst zitten, maar uw prothese is wel gescheurd en er zit allemaal vocht, zo te zien. Maar gelukkig niets ernstigs..... Niets ernstigs, dacht ik.... ja natuurlijk is het ernstig en verschrikkelijk wanneer het een tumor was geweest. Je hele wereld kon weleens instorten, maar moest ik me nu dus maar blij voelen? Ik werd gewoon weggestuurd met de mededeling dat ik maar contact op moest nemen met de PC die ze geplaatst had en ik kreeg de papieren mee en een cd-rom van de onderzoeken.

Ik voelde me zo angstig; het moest er meteen uit. Ik werd echt gek bij het vóór me zien van mijn lekkende prothese. Ik ben dus direct contact gaan opnemen met de kliniek van toen. Helaas was de PC 2 hier niet meer werkzaam, hij was voor zichzelf begonnen en ik werd direct in contact met zijn privékliniek gebracht. Ik kwam in contact met zijn assistente en echt waar, die was zo lief en ze stelde me zo gerust dat het gewoon echt niet kon dat ze lek waren.

Ik zou echt de eerste zijn die lekkende McGhan implantaten had.

Het was gewoon onmogelijk. Ik kon een paar dagen later al komen en ik nam dus de bevindingen vanuit het ziekenhuis mee. De PC 2 vond het een onduidelijk beeld als hij moest uitgaan van het oordeel van het ziekenhuis. Hij kon geen scheur of lekkage zien. Natuurlijk kon hij opereren, alleen waren dan alle kosten voor mezelf wanneer zou blijken dat ze niet kapot waren. Om meer duidelijkheid te krijgen moest ik dus een contrast MRI gaan aanvragen.... en ja hoor, daar stond ik dus weer buiten. Dan maar mijn huisarts bellen voor een verwijzing. Belt die mij die middag terug met het verhaal, dat hij dat niet mag doen; zomaar een verwijzing uitschrijven, wel voor een MRI van de knie maar voor borsten niet. Ik moest dus maar aan mijn PC2 vragen of hij hem uitschreef. Maar deze kon dat dus niet, omdat hij een kleine kliniek heeft en daar niet toe bevoegd is... Zijn assistente heeft nog wel het een en ander geprobeerd en heeft zelfs met mijn verzekeraar gesproken, maar nee, zelfs die zeggen dat ze niets kunnen betekenen voor een MRI zonder aanvraag.

Ik weet het nu echt allemaal niet meer waar ik heen moet en wie mij nog kan helpen. Ik heb alleen maar meer last gekregen ervan en sowieso had er dus nooit een mammografie gemaakt mogen worden. Door die druk komt er alleen maar meer vocht uit, als een prothese is gescheurd, maar hierop was het antwoord van het ziekenhuis;

Ja maar mevrouw, u kwam hier voor een mogelijke tumor in de borst!

Mijn lichamelijke klachten linkte ik eerder nooit aan mijn prothesen, maar ik ben eigenlijk altijd moe en ze kunnen nooit iets vinden. Ook vaak hoofdpijn de laatste weken, ben ik snel uitgeput en kamp ik met depressies en onrust, ook nog eens gepaard met ADHD diagnose sinds 2 jaar (vergeetachtigheid, concentratie, vermoeidheid en onrust vallen ook onder ADHD).

Ik hoop dat jullie er nog een beetje een touw aan vast kunnen knopen, want dat doe ik zelf namelijk al niet meer en merk ik dat alles door elkaar gaat. Ik ben ook blij dat ik dit geschreven heb en gekopieerd, zodat ik meteen alles bij de hand heb voortaan voor een eventuele andere arts.

Ik ben in ieder geval al heel erg blij dat ik jullie verhalen mag lezen. Ook heb ik al een hoop info gevonden op het forum. Bedankt hiervoor.