Mezelf ziek gemaakt

20 Jaar was ik toen ik mezelf weer eens in de spiegel bekeek. Eerst de onderkleding uit wat goed ging zonder gedachtengangen en oordelen.

Maar mijn bovenkleding ging zeer moeizaam ,het voelde alsof ik mezelf aan het afpellen was, net als een ui zo naar de kern toe. Ik bekeek mezelf en voelde me niet compleet.

Mijn borsten waren hangend en de volume was weg. Het leek wel of ik drie zwangerschappen had gehad.

Als je 45 tot 50 kilo ooit heb gewogen met 1.76 m. is dat natuurlijk een logisch iets. Maar wat ik niet logisch vond was dat mijn lichaam wel weer aankwam met betrekking tot vet. Waar ik niet mee kon handelen was het feit dat mijn borsten niet meegroeiden. Mijn zelfbeeld was zeer laag op lichamelijk gebied.

Als ik er nu naar terugkijk en ik stel mezelf de vraag was dit ook zo?

Nee dit was niet zo.

Niet op die manier zoals ik er toen naar keek.

Ik ging naar de sauna had geen moeite met naakt zijn etc.

En toch die borsten…… bizar hoe iets tussen je oren kan gaan leven m.b.t. gedachtes, iets wat wel zo is maar jezelf gewoon veel groter maakt.

Ik ontving wat geld en besloot borstprotheses te zetten.

Ik liet me goed informeren en stond erachter. Het kon geen kwaad de protheses van tegenwoordig zijn veilig etc. Dit was het jaar 2000.

Mijn oude cupmaat zou ik weer krijgen, enkel werd alleen in de rechterborst wat meer cc gedaan omdat die wat meer hing.

De operatie viel mee en na een jaar toen echt alles mooi gevormd was en hersteld, was ik zo blij.

Het was ook iets psychisch voor mij. Ik sloot een moeizame periode af wat mij had gevormd tot wie ik toen ben geworden. En kon zo als nieuwe ik door het leven.

Na 10 jaar heb ik de kliniek gebeld omdat er toen werd gezegd dat er eventueel gewisseld moest worden.

Ik vertelde dat ik geen last had en ze goed aanvoelde ik ben ook op controle geweest.

Ze konden nog wel even mee maar als ik last kreeg dan moest ik contact opnemen.

Vorig jaar kreeg ik een melding, ik had de PIP-protheses en ze moesten verwisseld worde. Bovendien hadden ze meer kans op lekken.

Ik ben gaan lezen op PIP-protheses en kwam op een site terecht Meldpunt siliconen.

Ik heb gelezen en gelezen maar wel zo gelezen als je erg sceptisch bent en ergens toch niet eraan wilt geloven dat het zo kan zijn en ik kreeg twijfels om te wisselen voor andere.

Bovendien heb ik door mijn verleden een complexe PTSS (post traumatisch stress stoornis) en heb een twee daagse behandeling gevolgd met daarbij 1 keer in de week een gesprek met een psycholoog. Dit was drie jaar geleden.

Ik klaagde over veel moeheid, zere en stijve, vermoeide spieren. Mijn psycholoog vertelde dat ik PTSS niet moest onderschatten. Dat mijn leven op dit moment zeer turbulent is etc.

Bloedonderzoeken wezen niks uit .

Ik was zo vermoeid, soms zó vermoeid dat ik gewoon instortte en een gevoel van een zware depressie die me overviel. Denkend aan het feit dat dit de rest van mijn leven zou beïnvloeden, verminderd zo de kwaliteit van mijn leven dat ik zelfs suïcidale gedachten kreeg. De ene week ben ik meer moe als de andere.

Dit heeft natuurlijk behoorlijke invloed op mijn stemmingen.

Wisselende stemmingen dus.

Manisch depressief én kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis, maar dat heet toch borderline???

Waar ik fel op reageerde want ik kon me totaal niet vinden in borderline.

Had serieuze banen gehad, goede opleidingen gedaan, vaste sociale kring en lange relaties.

Borderline was toch iemand op een voetstuk plaatsen automutilatie impulsief gedrag en weet ik veel wat.

Wel kon ik me vinden in verslavingsgevoeligheid.

Ze zei dat iedereen wel kenmerken had van borderline, enkel zit je weer met diverse gradaties en eventueel recht op de juiste hulp. Maar goed, whatever.

De vermoeidheid zorgde ook natuurlijk voor vergeetachtigheid, concentratieproblemen en zeer chaotisch gedrag. Een add-tje.

Goed bestempeld dus.

Terwijl ik die site las hoorde ik de woorden van mijn psycholoog en daar hechte ik meer waarde aan.

Ik ging dus voor verwisselen van de implantaten.

De arts vertelde me dat er veel kapsel rond de rechterborst zat en dat heb ik gemerkt, ook ik heb ontzettende last ervan gehad. Ze waren overigens niet lek.

Sindsdien heb ik last van mijn rechterborst, kan er niet op liggen en op seksueel gebied beperkt dit me ook en voel me niet meer lekker in bikini.

Sinds twee jaar heb ik neurologische uitvallen en wordt de vermoeidheid alleen maar heftiger.

Ik ben anders gaan eten geen e-nummers, weinig zuivel en veel biologisch, geen vlees en als een malle groenten en fruit wassen. Alles volkoren en geen aardappels. Noem het maar op.

Ik blijf me zo voelen.

Ik kom weer uit op de site en bekijk de klachten uitgebreid en lees en het kwartje begint te vallen, dus toch…….

Bloedprikken weer via de huisarts. Mocht er niks uitkomen dan kon ik een verwijsbrief krijgen van internist en hij wilde me neurologisch onderzoeken.

Bloedonderzoek was goed. Ik wacht nog op de uitslagen MRI en EEC.

Ik vertelde de arts dat ik dacht dat het misschien door de siliconen kwam. Hij mompelde wat en ging er verder niet op in.

Tja, ik was tenslotte toch psychisch patiënt?

Ik e-mailde een arts op de site en kon heel snel op gesprek. Via hem kreeg ik een verwijsbrief voor de immunoloog.

Deze arts zet zich in voor vrouwen die allergisch reageren op siliconen wat (nog) niet wordt ondersteund door o.a. de farmaceutische industrie en veel andere artsen.

Hij adviseerde me de protheses te verwijderen en het feit dat er zoveel kapsel in mijn borst zat, zegt dat mijn lichaam erg z'n best doet om mijn borstweefsel en klieren te beschermen voor de allergische reactie op de protheses.

Bovendien zijn de klachten die ik las op de site dezelfde klachten die ik al eerder benoemde in mijn verhaal.

Ik ben dus gewoon ziek, in het ergste geval heb ik nu een auto-immuunziekte. Of ik nu wel of niet voor explantatie kies, in het fijnste geval herstelt mijn lichaam na een goede ontgiftingskuur en kan ik met een paar maanden van mijn klachten af zijn.

Hij wenste me succes bij de kliniek waar ik vrijdags heen moest, want explantatie om redenen die (nog) niet wetenschappelijk zijn ondersteunt, krijg je niet vergoed van het ziekenhuis.

Maar zit je aan een bepaalde grens met betrekking tot pijn Baker-klasse?

Na een verwijsbrief te hebben gekregen voor een immunoloog hebben we een nieuwe afspraak gemaakt.

Vrijdag in de kliniek vertelde ik dat ik nog steeds last had van mijn borst en ik er klaar mee was.

Toen ik mijn bh uitdeed zei hij: Ik zie het al je hebt kapselvorming we kunnen dit verwijderen bij die borst.

Bovendien kon hij ook niet zeggen of bij verwijdering van de kapsel dit weer terug zou komen.

Nou ik wist wel zeker, het is al de tweede keer. Shit dacht ik, dit gesprek gaat niet zoals ik wil.

Ik vertelde hem met volle overgave dat ik er klaar mee was en het niet meer wilde en ze weg wilde hebben.

Niet op de buik kunnen slapen, onzeker in het zwembad en bikini, beperking op seksueel gebied.

En gelukkig kreeg ik de hoogste baker-klasse.

Bovendien kreeg ik van de arts wel een andere mogelijkheid: eigen vet in de borst terugplaatsen.

Nou laat maar het hoeft voor mij allemaal niet meer.

Als de uitslagen van de neuroloog er zijn kan ik een afspraak maken voor explantatie. Ik sta er honderd procent achter maar ben wel bang hoe het daarna er uitziet. Ik heb ook een zwangerschap achter de rug wat mij kracht geeft en hoop is het feit dat er een mogelijkheid is dat de moeheid weg is. Dit zal mijn leven zo drastisch veranderen.

In het ergste geval blijven de vermoeidheidsklachten maar heb ik er wel alles aan gedaan om het te voorkomen en zal mijn lichaam na het ontgiften weer schoon zijn.

Heb ik spijt van de eerste beslissing om protheses te nemen? Nee en ja.

Heb ik spijt van de wisseling? JA!

Wat heb ik geleerd? Naar je eigen gevoel luisteren ook al is die heel ver op de achtergrond. Niet alles klakkeloos aannemen van een hulpverlener ook al is diegene goed en heb je een goede band.

Ik wil wel even laten weten dat mijn psycholoog ook een les hiervan heeft geleerd, evenals mijn huisarts.

Er zullen mensen zijn die niet begrijpen dat je in een gezond lichaam laat snijden en een niet lichaamseigen stof erin laat plaatsen en commentaren gaan geven. Dat kan en mag natuurlijk. Ook ik ben het daar nu helemaal mee eens.

Ken je die siliconen bandjes? Love respect enzovoorts? Als je een allergie op siliconen heb kan je er heftig op reageren.

Wat ik wil bereiken is dat mensen met siliconen en vage klachten de site eens goed doorlezen.