Colitus Ulcerosa

Mijn verhaal begint in 2004, het jaar waarin ik mijn siliconenimplantaten kreeg. Ik had me van te voren goed ingelezen (dacht ik) en had ik veel informatie gevonden via het internet en dan met name het borstenforum. Het grootste ‘gevaar’ wat genoemd werd was kapselcontractie of een nabloeding. Ik schaamde me zo voor mijn theezakjes dat ik dat risico wel wou nemen.

5 Oktober werd ik geopereerd, kreeg ik een nabloeding en moest ik weer terug. Ik kreeg een strak drukverband om. Deze werd 3 dagen later verwijderd en vanaf toen kon het grote genieten beginnen….nee dus!

Twee weken later had ik bloed bij mijn ontlasting en ging ik ermee naar mijn huisarts. Deze stuurde me door naar het ziekenhuis voor onderzoeken, maar ze konden niets vinden. Ondertussen werd ik wel steeds vermoeider en kreeg ik spierpijnen, gewrichtspijnen en huidklachten.

De darmklachten verergerden in die mate dat ik geen sociaal leven meer had. Weer doorgestuurd en na onderzoek bleek dat ik ernstige colitis ulcerosa (auto-immuunziekte) te hebben.

Ondertussen begon ik te twijfelen of het misschien niet aan de siliconen kon liggen omdat ik in het verleden nooit zulke klachten had.

Ik ben teruggegaan naar de huisarts maar die vond het flauwekul. Hij zei letterlijk: iets wat in je borsten zit geeft echt geen klachten op andere plekken. Natuurlijk was ik blij om dat te horen want ik moest er niet aan denken dat ze eruit moesten.

Maar ik werd steeds zieker en zieker. Kon niet goed meer lopen, de darmklachten reageerden niet op de medicijnen, rare bulten in de hals (lymfeklieren), geradbraakt, duizelig, slecht geheugen, vaak ziek en doodmoe.

Mijn man en kinderen herkenden me haast niet meer (van een actieve vrouw veranderd in een moe en ziek geval). Dan het alternatieve circuit maar in. Gelukkig voor mij kwam ik terecht bij een acupuncturist die gelijk verband zag tussen mijn klachten en siliconen. Hij noemde de naam van een plastisch chirurg die met onderzoek bezig was naar de gevaren van siliconen en 3 weken later zat ik al bij haar.

Na één blik op mij wist ze al genoeg: dit had ze al veel vaker gezien in haar praktijk en de siliconen waren de boosdoener. Ik was op dat moment zo ziek dat ik ze het liefst de volgende dag er al uit wou hebben. Twee maanden later was ik aan de beurt en ze heeft ook de kapsels verwijderd omdat het anders geen nut zou hebben (in de kapsels zitten namelijk ook siliconen).

De implantaten zagen er nog goed ui (geen scheurtjes o.i.d.). Ze kon geen garantie geven voor wat betreft volledig herstel omdat dat per persoon verschillend verloopt.

Het eerste jaar was afzien, vooral door het ontgiften met voedingssupplementen, acupunctuurbehandelingen en bio-resonantie therapie.

Ik had tijdens mijn siliconentijd ook acupunctuurbehandelingen gehad maar ze deden weinig. Nadat de siliconen verwijderd waren, sloeg de acupunctuur veel beter aan.

Ik heb er wel anderhalf jaar over gedaan om er weer bovenop te komen maar op het niveau van vóór de implantaten kom ik niet weer, denk ik. Het mooiste compliment kreeg ik van mijn kinderen: "Mam, je bent er weer……"

Het allerergste vond en vind ik nog steeds dat ik niet serieus genomen werd, vooral mijn huisarts heeft me enorm teleurgesteld. Na dit hele gedoe kwam ik bij hem om te zeggen dat ik na de verwijdering van de implantaten enorm opgeknapt ben en wat was zijn antwoord: 'Je denkt toch niet echt dat het aan de siliconen heeft gelegen, het is allemaal toeval'. Hoe dom kun je wel niet wezen…..

G.F.