Borstkanker na implantaten
Het is een heel verhaal maar jullie moeten het belangrijkste er maar uithalen.
Toen ik 30 was heb ik een borstvergroting laten doen, het was wel mooi geworden dus ja, van niets kreeg ik iets.
Na een maand of 5 kreeg ik kapsel, onder in de prothese links en het werd een pijnlijke geschiedenis. De borst ging vervormen en werd wel ééns zo dik...
Het werd gekraakt, dat was ontzettend pijnlijk. Ook brandde en jeukte het binnenin. Totdat er op een zaterdagmorgen gele troep onder uit het litteken kwam waar een piepklein gaatje in zat.
Ik moest direct naar het ziekenhuis omdat ik hoge koorts had en de hele boel geïnfecteerd was. Er is een nieuwe prothese ingekomen. Weken later weer dezelfde infecties en steeds weer vervangen van prothese.
Op een gegeven moment ging het goed en had ik nergens meer last van. Wel werd ik doodmoe en kon na anderhalf jaar amper lopen.
Een week vóór mijn verjaardag ontdekte ik een knobbel in de borst, zo groot als een knikker.
Ik dacht, a.u.b. geen gesukkel meer, en ik liep er weken mee door.
Totdat ik me 80 voelde en naar de huisarts ging. Ik liet hem die knobbel zien die in de borst zat en al goed zichtbaar was, omdat deze zo groot als een pingpongbal was geworden.
Mijn huisarts stuurde me door. Ik dacht, pfffffffffff wéér kapsel. Maar nee, ik moest gelijk daar blijven en ik kreeg allerlei onderzoeken. Het bleek borstkanker te zijn.
Ik was net 1 maand 32 jaar. De plastische chirurg was helemaal overstuur en liep als een kip zonder kop rond en zei, dit heb ik nooit mee gemaakt.
Maar hij stelde me gerust, ik maak het weer heeeeel mooi!!! Ja inderdaad. Wéér infecties met protheses, wéér gedoe en de rechter borst werd steeds platter, net alsof die leegliep.
Maar het ging niet. Links stootte het steeds af. 6 of 7 keer geopereerd, dus het werd er allemaal niet mooier op.
Reconstructie overnieuw met huidtransplantatie uit de rug. Het werd een prutswerk. Maar er zat wat en zonder tepel, want die was gaan infecteren en afstoten.
Tot mijn 38ste ging het aardig goed, maar de rechter borst werd steeds platter. Ook werd ik steeds vermoeider en dat is nooit meer weggaan.
Inmiddels verhuisd naar een andere stad en na jaren daar wonen dacht ik: die prothese rechts moet eruit.
De chirurg was verwonderd hoe de boel er uitzag en zei: "Ik kan het mooier maken, links ook en dan pak ik alles aan."
Ik zei oké...
De huid links zag er niet uit, dus er moest nieuwe huid komen en die kon uit de buik gehaald worden. Dat is dus na alle operaties gedaan, 4 jaar terug. Inmiddels was ik 50.
Teveel, maar het litteken is een centimeter of twee breed en lengte over de hele buik En een diepe kuil.
Er is teveel huid weggehaald. Wel werd de borstreconstructie mooi.
Rechts zat een oude prothese in die hartstikke leeg was gelopen.
Alles keurig en ik zou naar huis mogen drie dagen later. Totdat ik in de wond een bacterie kreeg en bloedvergiftiging. 42 Graden koorts door een stafylokokkenbacterie.
Op de IC aan de beademing en moeten vechten voor mijn leven. Maar ook daar ben ik doorheen gekomen.
Twee jaar terug moe moe en nog eens moe . Hartklachten, niks meer kunnen: traplopen, fietsen, niks.
Ik moest gedotterd worden. Vernauwde kransslagaders. Nooit 1 sigaret gerookt!
Al jaren moe vanaf mijn 32. Soms een periode goed en dan weer niets.
Allerlei onderzoeken gehad. Niks. Wél een lekkende hartklep, maar weinig.
Ik krijg bij inspanning een dove arm en word dodelijk vermoeid, waar ik van 5 minuten stofzuigen 4 uur moet bijkomen.
Bij vlagen slecht zien. Pijnlijke gewrichten al jaren. Stijf en soms lopen als een robot.
Al twee jaar onderzoeken gehad: "Niks aan de hand, alles is goed mevrouw."
Ik heb gevraagd voor een onderzoek of ik misschien siliconen in mijn lijf heb.
"Nee hoor, alle bloeduitslagen zijn goed. U bent kerngezond."
Maar steeds blijf ik moe en stijf. Eigenlijk heb ik van alles, maar IK moet ermee leren leven en dat is zo verdomd moeilijk. Ik ben nu 55, maar een wrak. Ik heb geen reuma, niets (zeggen ze).
Ik denk zelf wel degelijk dat ik ziek ben van de siliconen. Ik heb nog gevraagd wat er in zit. Ooooo waterprotheses. Maar geen merknaam, niets.
Ik ben eerst naar een model gestuurd om te zien hoe mooi het zou worden, maar er werd niks over complicaties gezegd, helemaal niets.
En nu? Ik kan maar één ding zeggen: Als ik geen borstvergroting had gehad, was ik nu gezond geweest.
Heeeeel erg slecht dat alleen de goeie dingen verteld worden maar zulke verhalen als de mijne mogen nergens beschreven worden.
Dit is dus mijn leven NA de borstvergroting.