Bijna 40 maar voel me 80
Ik ben een vrouw van 39 en heb 2 jaar geleden siliconen implantaten (McGhan, nu Natrelle geheten) gekregen wegens een vroeg stadium van borstkanker. Sinds ruim een jaar kamp ik met extreme vermoeidheidsklachten, spier-/gewrichtsklachten, woordvindingproblemen, concentratie- en geheugenproblemen.
Na vele bezoeken bij de huisarts, uiteindelijk bij de internist en andere plastisch chirurg terechtgekomen. Uitgebreid bloedonderzoek gehad, niets gevonden. MRI-scan gehad, niets gevonden. Conclusie: Waarschijnlijk gezien medisch dossier voorgaande jaren: Burn-out verschijnselen.
Via omwegen op het Meldpunt terecht gekomen en de vragenlijst ingevuld. Toen ging bij mij het licht wel branden! Weer naar de huisarts geweest en toen toch herkenning gekregen. Herkenning door mijn huisarts alsmede mijn bedrijfsarts. Verwijzing gekregen voor Dr. K. in Zwolle. Een van de weinige artsen die de problematiek en het ziek worden door siliconen implantaten wel kent en erkent! Ontzettend fijne, lieve vrouw die zich volledig inzet voor vrouwen die ziek zijn geworden door siliconen implantaten.
Hoe meer informatie ik krijg en lees, hoe vreselijk het is wat ''wij'' vrouwen moeten doorstaan en moeten ondergaan. Het is simpelweg niet te filmen! Niet alleen het ziek worden maar alles eromheen. De juridische strijd, je sociale maatschappelijke status. Alles staat in één keer op z'n kop!
Het goede nieuws is dat op dit moment de operatie gepland word, zodat ik verlost ga worden van deze ziekmakende siliconen implantaten. Mogelijk 5 maart en anders eind maart, begin april. Het kost mij wel ''de nodige schulden'' betreft het moeten aangaan van een lening , gezien vele zorgverzekeringen tot dusver niet (altijd) vergoeden. Anderzijds is geld wat mij betreft voor nu relatief, daar mijn gezondheid voorgaat! Geld is dan niet belangrijk!
Ik hoop dat ik na de verwijdering weer gezond mag worden en mij zo oud voel als wat ik daadwerkelijk ben! Tegen alle vrouwen die nu kampen met dezelfde klachten en met de nodige problemen op hun pad wilde ik zeggen: HOUD MOED! Samen staan we sterk...en hoe moeilijk ook... uiteindelijk zal men deze klachten (ziekte) moeten erkennen en als dat zover is, hebben we ''DAT'' in ieder geval gewonnen!