Prothese was open geploft

Zoals velen onder jullie, heb ik mijn borsten omwille van een te kleine cup zo'n 13 jaar geleden laten vergroten. Ik had de chirurg genomen die ook mijn zus en nog wat vrienden van ons succesvol geopereerd had. Ik had vertrouwen in hem dus mijn borsten moesten naar een c-cup, dat was mijn doel. Ik weet nog dat de chirurg zei dat McGhan siliconen zeer sterk waren en dat je er zelfs met een vrachtwagen mocht overrijden. Dan nog scheurt het niet!?

Na de operatie had ik 2 stevige bollen. Ja je hoort het goed, van een A-cupje naar een boezem. Ik vond ze mooi en was er fier op.

Na mijn 2 zwangerschappen, een paar jaar verder, waren ze uit hun model en ze begonnen te hangen. Tja, ik vond dat normaal aangezien ik zwanger was geweest. Ik vond het wel heel erg dat ik geen borstvoeding kon geven, nog geen druppel. Het deed enorme pijn... nochtans zat de prothese onder de spier en zou dat mogelijk moeten zijn, volgens de dokter. Ik vond dat heel erg...

Naarmate begon ik rare verschijnselen te krijgen. Overmatig zweten overdag en in de nacht, vapeurs overdag, opzwellen. Testen op menopauze of pms waren negatief. Wat had ik toch? Depressieve klachten kreeg ik erbij. Naar de psychiater en medicatie gekregen voor angsten. Ik had dus af en toe een paniekaanval. De dokter zei omdat ik een darmaandoening had al heel mijn leven. FAP toen ik 18 jaar was hadden ze preventief al een deel dikke darm weggenomen. Na mijn zwangerschap had ik een Desmoïd tumor ter grootte van een kokosnoot in mijn buikspier. Dit had met FAP (Familiaire Adenomateuze Polyposis - heel veel poliepen in de darmen) te maken. Weer was ik zeer succesvol geopereerd in UZ Leuven door de professor.

Ik begon last te krijgen van een hoge hartslag, in UZ Leuven tijdens een colonscopie opgemerkt door mijn professor. Onmiddellijk doorgestuurd naar de dienst endocrinologie. Na veel testen dezelfde dag had ik dus de ziekte van Graves en auto-immuunziekte erbij. Je kunt het blijkbaar ook zonder immuunziekte hebben. Ik had het dus... Dit had absoluut niets met mijn ziekte FAP te maken. Hoe ik eraan kom is een raadsel. Met een hoop medicatie en bèta blockers voor mijn hart ging ik naar huis! Na 2 jaar stonden mijn schildklieren met jodiumkuur op punt. Ik had ook last van droge ogen en daarvoor moest ik een ocu gel nemen en een hoop dokters zien, maar met Graves kon het te maken hebben...het was net alsof je zand in de ogen had.

In 2014 zware operatie ondergaan, omwille mijn ziekte FAP. Dikke darm wat ik nog een beetje van had er volledig uit! Van mijn dunne darm hadden ze een stukje dikke darm gemaakt, zodat ik nog naar het toilet kon gaan en geen stoma hoefde. Deze operatie was enorm zwaar geweest maar ik was blij dat het voorbij was. Ik ga plm. 24 keer per dag naar het toilet maar dat doe ik al mijn hele leven.

Ik begon zwaar vermoeid te worden. Ik deed niets dan slapen. Mijn darmen rommelden. Vooral zweten en niet uitgeslapen geraken. Naar UZ Leuven: mijn ijzer was veel te laag. Hup baxters. Pffff.

De vermoeidheid bleef zelfs een jaar na de operatie. Ik ben invalide, werken doe ik niet en ik begreep het niet.

Mijn borsten begonnen een paar weken geleden pijn te doen bij wandelen. Hypochonder Meesje, dadelijk naar de huisarts. Die verwees me door voor een echo en de week erna stond mijn operatie explantatie zonder vervanging met prothesen al gepland bij de chirurg van mijn BV. De dag van de operatie ging goed, ik had last van zenuwen en ik kreeg een Xanax op de kamer (kalmeringspilletje). Even daarna lag ik al klaar om naar de OK te gaan. Ik begon suf te worden van dat pilletje. Na een 45 min. beneden wachten in dat voorkamertje, kwam de chirurg nog maar eens vragen of ik zeker geen prothesen vervanging wilde, want ik ging er spijt van krijgen. Nog helemaal suf van die Xanax riep ik, neen neen! Dat weet ik nog. Hij zei, ik kom je halen binnen 5 min. Tja tarare ik lag er nog 20 min. te rillen van de kou. Eens op de operatiezaal vroegen de verpleegsters: ga je echt geen vervanging doen? Ik zei weer neen. Ik begon het zelfs gênant te vinden. Ik werd wakker op de recovery met een warmteblazer in mijn bed. Volgens de verpleegkundige was ik zwaar aan het rillen gegaan, daar weet ik niets meer van. Ik voelde alleen maar pijn.

Op mijn kamer kwam tegen de avond de chirurg zijn ronde doen voor mijn ontslagpapieren. Hij zei, uw rechter prothese is gescheurd en volledig leeggelopen!? Het meeste daarvan heb ik kunnen leegzuigen en proper maken! Ik antwoordde maar die dingen kunnen toch niet liquide worden? Dat was toch een gel waar je met een vrachtwagen over kon rijden!? Licht geïrriteerd gaat hij verder de linker prothese was open geploft bij het zien van lucht, dus die was versleten!? Ik was verstomd dat die dingen dus liquide konden worden en volgens de radioloog was de linkerkant intact en rechterkant had een scheur, maar zag geen lek of zo... De chirurg beaamde dat hij veel werk gehad heeft en de kapsels verwijderd. Vooraleer ik het vergeet te zeggen: mijn ventje moest trouwens in de gang wachten. Hij mocht het gesprek niet mee horen... Ik had er toen geen erg in, omdat ik nog suf was van de narcose. Maar achteraf is het wel smerig waarom hij er niet bij mocht zijn. Mr. de chirurg vroeg nl. nog maar eens of ik geen nieuwe prothesen wilde? Och ja binnen een jaar ga je terug aan mijn deur staan voor nieuwe zei hij. Niet normaal hè?

Ik ben superblij dat ze eruit zijn, mijn borsten zijn nog heel mooi, zelfs mooier dan ervoor. Ze hangen minder naar buiten. Oké, ze zijn veel kleiner, maar wel zachter. Het kleiner zijn, daar moet ik aan wennen, maar mijn gezondheid gaat voor. Die dingen zijn heel giftig en ze worden wél vloeibaar, lopen wel uit de kapsels en ze maken je ziek! Ik ben god dankbaar dat ik de kans heb gekregen deze site te leren kennen, want alle symptomen heb ik. Ik moet zeggen, in mijn familie heb ik spijtig genoeg veel mensen deze een BV hebben ondergaan; mijn zus heeft tweemaal een borstvergroting gehad en ook zij heeft de ziekte van Graves. Een tante van mij heeft ze al 20 jaar en ze durft ze niet te vervangen... ze heeft een burn-out gehad met neurologische uitval. Ze heeft haar schildklieren moeten verwijderen en ze zwelt net als ik op en zweten. Ik hoop haar naar deze informatieve site te kunnen begeleiden, want die dingen maken je ziek. Doe het nooit!

Voor de rest, ik moet volgende week terug naar de chirurg om mijn borsten te laten zien en gegarandeerd zal hij weer beginnen over nieuwe prothesen, maar mijn antwoordt blijft NEEN!!!!!!

Veel liefs,
Meesje.